Historia Szkoły Podstawowej nr 1 w Dobrym Mieście zaczęła się w dniu 8 października 1945 roku, kiedy to w prywatnym domu przy ulicy Warszawskiej, pod opieką 3 nauczycieli rozpoczęły się zajęcia lekcyjne dla dwunastki dzieci.
(fragment kroniki W. Szewczyka -archiwum szkoły)
Pierwszy budynek szkolny przy ul. Warszawskiej – stan obecny
Organizatorem i pierwszym kierownikiem szkoły był Walenty Szewczyk. W tym czasie napotykano na niewyobrażalne trudności właściwie we wszystkim: brak książek, zeszytów, ławek, krzeseł, opału itp. Tylko dzięki ogromnemu zaangażowaniu nauczycieli oraz społeczeństwa możliwe było rozpoczęcie i kontynuowanie zajęć.
Już jesienią 1945 roku z inicjatywy Walentego Szewczyka podjęto remont jedynego ocalałego budynku szkolnego – przedwojennego gimnazjum – który znajdował się w zabudowaniach kolegiackich. Do częściowo wyremontowanych pomieszczeń przeniesiono część uczniów już wiosną 1946 roku.
Grupa uczniów z nauczycielką
Panią Stopierzyńską z okresu nauki w budynku kolegiackim
Ponieważ wspomniany budynek stanowił własność kościelną, Walenty Szewczyk podjął starania odbudowy budynku przedwojennej szkoły przy ulicy Wojska Polskiego.
Powołany „Komitet Odbudowy Szkoły”, w skład którego weszli głównie ówcześni pedagodzy, rozpoczyna prace budowlane 1 sierpnia 1948 roku. Oficjalne otwarcie nowej siedziby następuje 7 listopada 1950 roku. W nowym budynku jest 12 sal, a szkoła w owym czasie liczy 570 uczniów w 15 oddziałach. Rzeczą dziś niewyobrażalną jest klasa z liczbą uczniów 49, a taki był najliczniejszy oddział w historii szkoły.
Szybko narastająca liczba uczniów skutkuje powołaniem z dniem 1 września 1957 roku Szkoły Podstawowej nr 2, zaś nasza szkoła otrzymuje nr 1. Powołanie nowej placówki nie spowodowało jednak istotnej poprawy warunków pracy – liczba oddziałów pozostawała niezmienna, a z czasem zaczęła wzrastać.
Kolejna poprawa bazy szkolnej nastąpiła w roku 1960, kiedy to do użytku oddano salę gimnastyczną.
Stan budynku, zbliżony do dzisiejszego, osiągnięto w wyniku kapitalnego remontu przeprowadzonego w 1974 roku.
Historia zatoczyła małe koło – od 1 września 1993 roku, dzięki życzliwości władz kościelnych, ¼ uczniów naszej szkoły powróciła na dwa lata do pomieszczeń kolegiackich. Polepszyło to w znaczącym stopniu warunki nauki, jednak radykalna poprawa warunków nastąpiła wraz z powołaniem Szkoły Podstawowej nr 3 w 1995 roku.
Jak już wspomniano, historię szkoły tworzą przede wszystkim ludzie: nauczyciele, uczniowie oraz środowisko. Im to w pierwszej kolejności należą się najwyższe wyrazy szacunku i uznania. Wspaniałą historię naszej szkoły wypełniało swoimi życiorysami wielu pedagogów – począwszy od pionierów: Walentego Szewczyka, Heleny Nowak, Marii Łapkowskiej, Jana Czyżyka, Heleny Chomiczewskiej i Stanisława Chomiczewskiego – repatriantów z Wileńszczyzny, aż po aktualnie zatrudnionych. Łącznie doliczyliśmy się 185 nazwisk nauczycieli pracujących w naszej szkole. Kadra nauczycielska przez całe 60 lat była bardzo stabilna, wiele osób całe swoje życie zawodowe związało z tą szkołą. Także kadra kierownicza. Od 1945 roku zaledwie 6 osób pełniło funkcję Kierownika – Dyrektora: Walenty Szewczyk, Maria Łapkowska, Józef Zmitrowicz, Mieczysław Waszkiel, Janina Ułanowska. Najdłużej, bo 29 lat dyrektorem szkoły był pan Mieczysław Waszkiel. Zastępcami byli: Helena Paczkowska, Witalis Żebrowski, Anna Szczepkowska, Jan Kozicki, Oksana Fedirko, Danuta Wojtowicz, Anna Antoszkiewicz.
Właściwe funkcjonowanie szkoły zapewniali zawsze ofiarni pracownicy administracyjno – obsługowi. Wśród nich pragnę wymienić dwie osoby: wieloletnią sekretarkę – Panią Lusię – Alfredę Waszkiel, która przepracowała w tej szkole 30 lat oraz woźnego Pana Jerzego Mandryka, który swoje stanowisko piastował także 30 lat.
W historii szkoły było wiele znaczących dat, ale na jedną chcę zwrócić szczególną uwagę: 13 października 1977 roku. Jest to dzień nadania szkole imienia generała Józefa Bema oraz sztandaru, a więc najważniejszych szkolnych symboli. Ufamy, że pod tym sztandarem godnie kontynuujemy tradycje budowane przez wiele lat przez wielu ludzi.
Szkoła to przede wszystkim uczniowie. W omawianym okresie ich liczba przekroczyła cztery tysiące. Zajęcia w 1945 roku rozpoczynało 12 uczniów, ale już na koniec roku szkolnego 1945/46 było ich 74. Od początku lat pięćdziesiątych uczyło się 500 – 600 osób, ale od 1981 roku następował szybki przyrost, zaś maksimum osiągnięto w roku 1989, gdy do szkoły uczęszczało 998 uczniów w 32 oddziałach.
Z naszych obliczeń wynika, że progi placówki opuściło niespełna cztery tysiące absolwentów, w życiu dorosłym wartościowych ludzi, którzy osiągnęli wiele sukcesów. Nierzadko dziś w szkole spotykamy dzieci, wnuki i prawnuki naszych absolwentów.
Działalność dydaktyczno – wychowawcza stanowiła i stanowi nadrzędny cel pracy szkoły. Świadczą o tym podejmowane działania, między innymi: troska o wysokie kwalifikacje nauczycieli, dążenie do stałej poprawy warunków nauki, poszukiwanie coraz to doskonalszych form i metod pracy z uczniem. Dziś, po reformie z 1999 roku, jest to szczególnie ważne. Jesteśmy przekonani, że i dziś stawiane szkole zadania wykonujemy należycie, z pełnym zaangażowaniem i dobrymi wynikami.
W realizowaniu celów szkoły wydatną pomoc świadczyli „od zawsze” rodzice uczniów. Aktywni, zawsze skorzy do pomocy. Uczestniczą w przygotowaniu i realizacji wielu imprez, wspierają materialnie szkoła. Wystarczy wspomnieć, że odnawianie sal lekcyjnych od wielu lat jest wykonywane siłami rodziców. Za taką postawę dziękuję rodzicom.
W naszej pracy kontynuujemy dzieło naszych szanownych poprzedników. Do tej pory działają powołane przed laty: ZHP, Samorząd Uczniowski, Szkolna Kasa Oszczędności, Spółdzielnia Uczniowska. Sądzimy, że jest to również dobry sposób na realizowanie celów wychowawczych szkoły. Podobnie, jak dawniej, organizujemy działalność pozalekcyjną. Zmieniają się wprawdzie rodzaje zajęć, formy działalności, jednak jest to praca ciągła. Oto wybrane przykłady:
- formy żywego słowa, przede wszystkim inscenizacje, których co roku przygotowujemy kilka, a do ich obejrzenia zapraszamy nie tylko naszych uczniów, ale również dzieci z przedszkoli i innych szkół, pensjonariuszy naszego DPS-u. Realizowane projekty charakteryzują się bogatą oprawą plastyczno – muzyczną i są wielkimi wydarzeniami w życiu naszej społeczności,
- konkursy szkolne o różnej tematyce, których co roku organizujemy kilka – kilkanaście: recytatorskie, literackie, plastyczne, sportowe itd. Uczestniczymy także w wielu konkursach organizowanych przez inne szkoły, konkursach gminnych, powiatowych, wojewódzkich, ogólnopolskich. Takie formy współzawodnictwa są szansą osiągnięcia sukcesu przez wielu uczniów. Pozwalają też uzyskać znaczące laury:
- w konkursie wojewódzkim języka polskiego w ciągu 3 ostatnich lat dwie uczennice uzyskały tytuł laureata,
- w konkursie matematycznym Kangur Europejski co roku 1-2 uczniów osiąga wynik bardzo dobry,
- w ubiegłym roku szkolnym nasze drużyny minisiatkówki zajęły czołowe miejsca w województwie.
- Podejmujemy wiele działań o tematyce ekologicznej: sprzątanie świata, dzień bez samochodu, zbiórka baterii, makulatury, gminne konkursy dla uczniów klas III. W tej dziedzinie przodują ekozespoły, które już po raz trzeci uzyskały grant Wojewódzkiego Centrum Edukacji Ekologicznej. W konkursie wojewódzkim ekozespołów dwukrotnie uzyskały główną nagrodę, raz wyróżnienie na szczeblu centralnym.
- Dbamy także o właściwe organizowanie uczniom czasu wolnego, organizując imprezy krajoznawczo – turystyczne, kulturalne i rozrywkowe, także w czasie ferii zimowych.